De AUVB pleit voor onderlinge en meer doorgedreven solidariteit tussen de verschillende zorgentiteiten; van thuiszorg tot woonzorgcentra. De mogelijkheid moet onderzocht worden om goed opgeleide en getrainde verpleegkundigen uit de acute sector te detacheren naar de woonzorgsector. Er dient hiervoor een snelle politieke regeling getroffen te worden. Wij dringen ook aan dat alle overheden samenwerken en verantwoordelijkheid nemen om alle personeel binnen de WZC dringend te voorzien van voldoende beschermingsmateriaal, medicatie en de nodige Coronatesten.

Geachte Minister,
Geachte Mevrouw,
Geachte Heer,

Open brief van de AUVB over de Coronacrisis in de woonzorgcentra in Vlaanderen, Wallonië en Duitstalig België

De Algemene Unie van Verpleegkundigen van België (AUVB-UGIB-AKVB) is de koepelorganisatie van 46 beroepsorganisaties voor verpleegkundigen. Wij vertegenwoordigen het verpleegkundig beroep in België en in de drie gewesten en gemeenschappen en overkoepelen hiermee alle aspecten van de opleiding en beroepsuitoefening van de verpleegkunde. Daarmee vertegenwoordigen wij de 140.000 verpleegkundigen die actief zijn in ons land.
Verpleegkundigen zijn erg goed opgeleid en vormen de ruggengraat van ons gezondheidszorgsysteem! Ze worden geconfronteerd met crisissituaties en staan nu elke dag in de frontlinie in de zorg voor COVID-19 patiënten. Ze doen dit schitterend!
Toch willen we alarm slaan over de situatie binnen de Woonzorgcentra. Omwille van een jarenlange verwaarlozing en besparingen binnen de woonzorgsector is er een schrijnend gebrek aan gekwalificeerd personeel. De sector doet wat ze kan, maar schreeuwt nu om meer bachelor verpleegkundigen in de woonzorgcentra. Een tekort aan verplegend personeel verhoogt de kans op infecties, medische fouten en zelfs sterfgevallen.
Vanuit de AUVB werd het probleem Federaal aangekaart in een recent overleg bij het kabinet De Block. We hebben onze bezorgdheid geuit dat het Coronavirus lelijk huis dreigt te houden binnen de Woonzorgcentra. We hebben gevraagd naar zorgvuldige communicatie en naar het organiseren van dringend gezamenlijk overleg tussen de (negen!) bevoegde kabinetten om het probleem binnen de WZC aan te pakken.
Onder meer onder impuls van dit interministerieel overleg werden een aantal maatregelen op een zinvolle wijze ontplooid. Er is ondertussen een website met een vrijwilligerslijst, er worden online opleidingen aangeboden voor zorgpersoneel, er is het voorstel om op te delen in cohorten, 20.000 Coronatesten worden verdeeld in de WZC, medisch beschermingsmateriaal wordt vanuit diverse hoeken aangeleverd, enz.
Momenteel wordt ook nagegaan of er uitwisseling mogelijk is tussen diverse zorginstellingen. Mooi en erg zinvol. Trouwens, ‘Nood breekt wet’. Toch is dit niet zonder risico’s. We vinden een zorgvuldige taakafbakening belangrijk en willen dat rekening gehouden wordt met de nodige competenties en dat de verpleegkundige handelingen op een correcte en kwalitatieve wijze uitgevoerd blijven worden. Ook het statuut en de verschillende verzekeringen dienen duidelijk te zijn. Verpleegkundigen hebben hier uiteindelijk ook een eindverantwoordelijkheid. Tijdens een crisismoment zijn de verpleegkundigen nodig om de zorg te organiseren als verantwoordelijke van een gestructureerd equipe. Zij vragen hiervoor voldoende ondersteuning door middel van ‘handen aan het bed’, maar ook voldoende middelen (beschermingsmateriaal, medicatie, …) om dit mogelijk te maken.
Voor een aantal WZC wordt de situatie met de dag moeilijker. Bovendien stelt zich binnenkort een extra probleem met de post-COVID opvang. Zullen de woonzorgcentra in staat zijn om de ontslagen COVID-19 patiënten terug op te vangen in hun instelling?
Waar kan de nodige solidariteit gevonden worden? Het ligt moeilijk. We pleiten voor onderlinge en meer doorgedreven solidariteit tussen de verschillende zorgentiteiten; van thuiszorg tot woonzorgcentra. De mogelijkheid moet onderzocht worden om goed opgeleide en getrainde verpleegkundigen uit de acute sector te detacheren naar de woonzorgsector. Er dient hiervoor een snelle politieke regeling getroffen te worden zowel voor het verlies van de ziekenhuizen als voor deze verpleegkundigen.
Wij dringen aan dat alle overheden samenwerken en verantwoordelijkheid nemen om alle personeelsleden binnen de WZC dringend te voorzien van voldoende beschermingsmateriaal, medicatie en de nodige Coronatesten. Cohortezorg dient op een professionele wijze georganiseerd te kunnen worden. Ook vragen wij om de medewerkers, rechtstreekse zorg en niet rechtstreekse zorg, te ondersteunen op psychisch vlak. Er is in de WZC een grote solidariteit tussen de medewerkers, maar ook veel angst en onzekerheid en vooral een grote bekommernis voor het welzijn van de bewoners.

Met vriendelijke groeten

Paul Sonkes – Voorzitter AUVB-UGIB-AKVB
Daniel Schuermans – Ondervoorzitter AUVB-UGIB-AKVB
Hilde Driessens – Voorzitter Nederlandstalige Kamer AUVB
Adrien Dufour – Voorzitter Franstalige Kamer UGIB
Josiane Fagnoul – Voorzitter Duitstalige Kamer AKVB