Redenen om te festen?

Proficiat met de Dag van de Verpleegkunde – 12 mei 2025

Elke 12de mei vieren we de Internationale Dag van de Verpleegkunde. Dat hoort in België meer dan een kwestie van erkentelijkheid, folklore of symboliek te zijn.

Deze dag is de geknipte gelegenheid om stil te staan bij de onschatbare bijdrage die verpleegkundigen leveren, en bij de uitdagingen waarmee zij moeten afrekenen.

Verpleegkundigen zijn het zwaartepunt van de zorg, al was het maar vanwege hun aantal: 150.000 verpleegkundigen tegenover een goeie 50.000 artsen. Verpleegkundigen staan niet alleen in voor een rist technische handelingen en medische follow-up, maar verstrekken patiënten en hun dierbaren ook emotionele steun en concrete informatie op vaak – letterlijk en figuurlijk – pijnlijke momenten.

Toch beschouwt onze maatschappij die toewijding nog grootdeels als vanzelfsprekend. Tijdens en kort na de COVID-19-pandemie was dat anders, maar intussen zijn de staande ovaties in onze straten uitgestorven, met inbegrip van de Wetstraat. Zijn we zo kort van memorie?

Want nog steeds boksen onze verpleegkundigen op tegen een verpletterende werkdruk, beperkte carrièremogelijkheden en aparte onderwaardering van beleidsmakers.

Misschien weten sommige beleidslieden dat 12 mei de geboortedag is van Florence Nightingale (Florence, 12 mei 1820 – Londen, 13 augustus 1910). Deze grande dame legde in de 19e eeuw het fundament van de moderne verpleegkunde, waarin hygiëne, systematische observatie en organisatie in de zorg centraal staan.

Florence was geen volgzaam doetje. Onvermoeibaar knokte ze voor betere werkomstandigheden en opleidingskansen in haar vak, lang voordat de rest van de samenleving daar nog maar aan dacht.

Wat de organisatie en de waardering van de verpleegkunde betreft, blijft de missie van Nightingale onverkort actueel.

Wat weinigen weten, is dat de pionier van de moderne verpleegkundige ook een razend intelligente statistica was.

Mocht ze de huidige cijfers inzake personeelstekorten, salariëring, werkdruk of burn-out onder verpleegkundigen onder ogen krijgen, dan zou ze na het doorslikken van haar verbijstering een even mathematisch onderbouwd en vurig pleidooi houden voor eerlijker lonen, werkbare roosters, aantrekkelijker opleidingskansen en… een luidere stem aan de tafel van het zorgoverleg en de politiek.

Laat 12 mei geen vrijblijvende feestdag zijn, maar een oproep om de “heldenstatus” van verpleegkundigen niet te beperken tot applausmomenten, en om eindelijk deftig werk te maken van toekomstbestendige verbetering.
Volgend jaar is er weer een 12de mei en maken we gegarandeerd opnieuw de balans op. Hopelijk hebben we dan wél een paar redenen om te feesten.

AUVB-UGIB-AKVB (geschreven door Mar Geenen)